Mimo złudnego przeświadczenia dzieci o ich bezkarności, w razie popełnienia przestępstwa, czy nawet niepochlebnego zachowania wśród rówieśników, odpowiedzialność karna nie ominie nawet tych najmłodszych. Minimalny wiek odpowiedzialności karnej to już 13 lat. Zatem w sytuacji, w której to dziecko (nastolatek) dopuszcza się popełnienia przestępstwa, zostanie on pociągnięty do odpowiedzialności, choć na zupełnie innych zasadach, aniżeli dorosły. Przede wszystkim, sprawy przeciwko dziecku nie prowadzi sąd karny, lecz rodzinny.

Sąd rodzinny wszczyna wówczas sprawę o demoralizację nieletniego. W trakcie postępowania Sąd bada sytuację i cechy osobowościowe nastolatka. Ważne jest tutaj ustalenie czy zachowanie nieletniego było jednorazowym incydentem, czy przejawem pogłębiającej się demoralizacji.

Mając na uwadze, że postępowanie to ma na celu resocjalizację oraz wychowanie nieletniego, „kary” przyjmują formę środków wychowawczych – mają mieć charakter edukacyjny. W zależności od okoliczności sprawy, sąd stosuje np. nadzór kuratora. Najbardziej dolegliwym środkiem wychowawczym jest z kolei umieszczenie w zakładzie poprawczym.